Во својата најнова анализа „Избори во Бугарија 2021: Бугарски „десант“ на Северна Македонија„, Меѓународниот институт за блискоисточни и балкански студии (ИФИМЕС) од Љубљана се осврнува на односите помеѓу Македонија и Бугарија и престојните избори кај нашиот источен сосед.
“Бугарија и Бугарите не можат да бидат горди на својата историја за време на Втората светска војна, бидејќи тие во тоа време беа сојузници со нацистичка Германија.
Бугарија никогаш не била казнета за својот „историски грев“ за време на Втората светска војна, што остави длабоки фрустрации во бугарското општество„, стои во делот на анализата кој се однесува конкретно на Македонија.
“Македонците во Бугарија, иако ги има најмалку 10 отсто, се „заробен“ народ среде ЕУ. Според проценките, повеќе етнички Македонци живеат на територијата на денешна Бугарија отколку во самата Северна Македонија.
Бугарските власти, и покрај бројните пресуди на Европскиот суд за човекови права во Стразбур, одбиваат да го регистрираат ОМО Илинден Пирин, политичка партија што го претставува македонското малцинство во Бугарија, што беше забрането од Бугарскиот уставен суд во 2000 година.
Оваа забрана е сè уште во сила, и покрај одлуката на Европскиот суд за човекови права од 2005 година, според која таа е незаконска.
Помеѓу 2001 и 2008 година, бугарските судови отфрлија четири обиди да се регистрира ОМО „Илинден“ Пирин, а организацијата беше забранета.
Бугарските судови исто така отфрлија посебни пријави за регистрација на повеќе културни здруженија, кои ја промовираат македонската култура, македонскиот јазик, итн.
Покрај тоа, бугарските судови негираат постоење на македонска етничка заедница во Бугарија, и покрај фактот дека резултатите од бугарскиот попис покажуваат постоење на луѓе со етнички македонски идентитет. Всушност, Бугарија намерно го исклучи македонското малцинство од опсегот на Рамковната конвенција за заштита на националните малцинства.
Бугарија е нето корисник на фондовите на ЕУ, што значи дека прима повеќе отколку што плаќа во буџетот на ЕУ и живее на сметка на другите развиени земји – членки на ЕУ.
Така, во 2018 година Бугарија доби 2,169 милијарди евра од буџетот на ЕУ, додека уплати само 0,487 милијарди евра. Големите проекти во вредност од над 50 милиони евра се поддржани од фондовите на кохезивната политика на ЕУ.
Проектите директно им користат на земјите-членки и нивните граѓани создавајќи подобра инфраструктура, поздрава животна средина, нови работни места и нови деловни можности.
Бугарија доби 1.862.730.663,96 евра од средствата за кохезиона политика во периодот 2014-2020 година.
Директно од Европската комисија, Бугарија добива дополнителни милијарди евра годишно преку разни проекти. Фактот дека увозот од Русија е 10 отсто од вкупниот увоз, додека увозот од Германија е 12 отсто, зборува за поврзаноста на Бугарија со Русија.
Бугарија добива повеќе од три милијарди евра годишно од ЕУ, приближно еднакво на буџетот на Република Северна Македонија. Загрижувачки е што Бугарија ја финансира својата деструктивна политика во регионот со парите на даночните обврзници на ЕУ.
Додека граѓаните на Бугарија се надеваа на поголема еднаквост и просперитет со доаѓањето на ГЕРБ, тие се здобија со многу поголеми нееднаквости во однос на социјалниот статус и приходот и уставно загарантираните права како што се бесплатно образование, здравствена заштита и пензиско осигурување. Се случи разбивање на илузиите и надежи, кои ја одржуваа нацијата заедно.
Во такви околности, сегашните бугарски власти одлучија да ги извезат своите бројни домашни политички проблеми во соседна Северна Македонија. Историските причини и идентитетските прашања се наведени како причини“, стои во анализата.
Аналитичарите сметаат дека Европскиот парламент (ЕП), преку резолуцијата за владеењето на правото и основните права во Бугарија повикува на ефективна заштита на малцинските права, особено на правото на слобода на изразување и здружување така што ќе се спроведат релевантните пресуди на Европскиот суд за човекови права, се вели во анализата.
“Во последниве години се случија голем број инциденти со говор на омраза кон малцинствата, вклучително и од владини министри, а пратеничкиот имунитет беше систематски (погрешно) користен за да се заштитат членовите на бугарското Национално собрание од одговорност за говорот на омраза во ЕУ, која ја негува различноста на етничките малцинство, смета дека е богатство, за разлика од сегашните власти во Бугарија, кои негираат постоење на етнички Македонци.
Затоа, потребно е да се работи на афирмација и политичка застапеност на етничките Македонци што живеат во Бугарија, бидејќи богатството на разновидност ќе отвори нови европски перспективи за Бугарите и Македонците и другите етнички заедници што живеат во тие две земји.
Екстремните реакции на истакнати високи политичари и официјални претставници на бугарската влада претставуваат политика од 19 век, која нема никаква врска со сегашноста и иднината.
Поради силните емоции, екстремно популистичката и квази-политика е прифатлива за еден дел од бугарската јавност, а тоа го потврдуваат и реакциите во голем дел од македонскиот политички спектар.
Кој има такви ставови, не се препознава себеси во сегашноста, не е во можност да се вклучи во современите европски трендови и трендови, и веројатно поради некои свои придобивки и привилегии, тој не сака да го стори тоа“, се вели во анализата.
Аналитичарите сметаат дека ЕУ, особено Германија, мора да го запре бугарскиот „десант“ на Република Северна Македонија, се вели во анализата.
“Бугарија се однесува деструктивно кон соседите и веќе се создава перцепција дека Германија, ЦДУ и канцеларката Меркел се покровители на злосторството на Бојко Борисов и на општеството и дека одредени членови на ЦДУ се вмешани во злосторството на ГЕРБ.
Ова се сестрински партии и сестринско злосторство. ЕУ и германската политика (ЦДУ / ЦСУ) полека го губат кредибилитетот не само затоа што и дозволија на Бугарија да „се изживува“ со Северна Македонија и што не го исполнија 15-годишното ветување за почеток на преговори по потпишувањето на договорот со Грција за името на земјата, туку и со своето однесување на Косово, и сè повеќе во Босна и Херцеговина со избрзаната номинација на нивниот кандидат за висок претставник на меѓународната заедница во БиХ, Кристијан Шмит (ЦДУ), на денот на инаугурацијата на новиот американски претседател Џозеф Бајден.
Бугарија покрај тоа подготвува слично сценарио за блокада за Србија на нејзиниот пат кон ЕУ.
Ривалството на Бугарија и Србија и успесите што ги постигна Србија под водство на претседателот Александар Вучиќ (СНС) не се гледа со благонаклонетост во Софија, особено што Србија ќе ја достигне Бугарија до крајот на годината во однос на просечната плата, а Србија не е членка на ЕУ и НАТО.
Новата американска администрација мора да има предвид дека Бојко Борисов (ГЕРБ) и Еди Рама (ПС) претставуваат дестабилизирачки фактор заедно со црногорскиот претседател Мило Ѓукановиќ (ДПС) и се јадрото на политичко-криминалните структури на Балканот.
Аналитичарите сметаат дека Бојко Борисов се обидувал да го одложи решавањето на внатрешната политичка криза во Бугарија до претседателските избори во САД, бидејќи се надевал дека Доналд Трамп ќе добие втор мандат и дека геополитиката ќе биде во негова корист.
На сцената сега имаме нарушни односи меѓу Бугарија и САД со новата американска администрација на претседателот Бајден, која има различен поглед и политика кон т.н. Вишеградска група на земји, чиј придружен член е и Бугарија.
Аналитичарите сметаат дека бугарската блокада на Северна Македонија е причина ЕУ да го преиспита концептот за проширување и да ги прими колективно сите шест земји од Западен Балкан.
Нема изговор за тоа, бидејќи во 2004 година 10 земји колективно станаа полноправни членки на ЕУ.
Шесте земји од Западен Балкан со вкупно 18 милиони жители не претставуваат ниту половина од населението во Полска“, се вели во анализата.
Целата анализа и повеќе инфо кој се ќе се „трка“ на престојните избори во април во Бугарија, ОВДЕ.