Велешанката Ѓурѓа Рушкова и нејзиниот син во средата беа евакуирани од Израел со лет до Атина. Тие беа дел од групата 50 верници од различни држави кои беа на аџилак во светата земја.
Таа за МИА со наплив на емоции ја раскажува голготата низ која поминале со нејзиниот син за да се вратат дома, откако се случи конфликтот на Блискиот Исток.
Рушкова за МИА раскажува дека биле во неверување дека всушност се случува вистинска војна, и дека ништо не наговестувало дека ќе се случи такво нешто.
-Кога првпат пукна ние се наоѓавме во хотел во Витлеем, тоа е во палестинскиот дел. Појадувавме, сите бевме во ресторанот и наеднаш се слушнаа бомби. Ние бевме група од 50 верници на аџилак, кои требаше да бидеме 11 дена во Израел, да ги посетиме светите места во Израел.
И кога на појадок слушнавме две гранати, бомби, се чудевме што не снајде ги прашуваме келнерите околу нас, и тие ни рекоа дека се е во ред и да не се грижиме, меѓутоа нешто навистина се случуваше, вели таа.
Потоа се информирале на рецепција што се случува и им кажале дека има некаков напад.
-Во меѓувреме, после појадокот требаше да одиме во Ерусалим, но возачот кој секој ден не земаше со автобус кој доаѓаше од Ерусалим, ни јави дека не може да влезе затоа што границата е затворена.
Ерусалим и Палестина имаат граница каде што има вооружена војска. За да влезеш во палестинскиот дел се поминува граница која има војници таму, во автобусот проверуваат легитимации, за да пуштат во палестинскиот дел, каде што ние бевме сместени, раскажува таа за МИА.
Вели дека кога се случило бомбардирањето, останале два дена во Витлеем, биле информирани дека има војна, но советувани да не се плашат и оти за кратко ќе можат да го продолжат патувањето.
-Во меѓувреме сфативме дека не е така само кратко, туку дека нешто ќе биде посериозно, и ни беше кажано да ги контактираме нашите матични земји. Сите ние тоа го направивме, и бевме советувани да го напуштиме Витлеем, всушност, да го напуштиме хотелот каде што бевме сместени во палестинскиот дел, вели таа.
Додава дека откако почнало бомбардирањето, бензиските пумпи се затвориле, а сопствениците на хотелот им кажале да очекуваат дека во секој момент може да снемаат и вода и струја.
Раскажува дека по два дена успеале да го напуштат Витлеем со помош на нивниот возач на автобусот, кој издејствувал да ја отворат границата и тие да излезат од палестинскиот дел, по што биле сместени во друг хотел во стариот дел на Ерусалим, од каде очекувале дека ќе го продолжат нивното патување.
-Меѓутоа од таму стана уште посериозно, значи само што влеговме се чекиравме во новиот хотел се качивме горе на покривот имаше ресторан седнавме, и кога наеднаш сирените почнаа свират за да се евакуираме, да одиме долу, затоа што се очекува некој напад.
Откако дојдовме во Ерусалим, тоа беше секојдневие. Ќе слушнеш сирени и мораш веднаш да одиш во лобито, тоа беше голем хотел од седум ката, преполн со луѓе и сите се стискавме во една просторија, раскажува Рушкова видно потресена.
Од таму, продолжува таа во разговорот за МИА, почна драмата – пукање, слушавме постојано авиони над хотелот.
-Бевме советувани да седиме во хотелот, да не излегуваме надвор и оти тоа е единственото нешто што може да се направи во моментот. Таму седевме два дена. Војската, полицијата, излегоа на улиците, од балконот од хотелот гледавме што се случува – имаше ситуација вооружен војник грабна едно момче кое одеше по улица и носеше ранец, што им беше сомнителен. Не знам што се случуваше и затоа си рековме дека ова е навистина сериозно, раскажува Рушкова.
Додава дека биле во контакт со израелската полиција, бидејќи не знаеле што се случува.
-Се беше откажано по авионските компании и ние останавме во хотелот. Ја контактиравме израелската полиција, јас лично, разговарав дали е безбедно, бидејќи ние пошто бевме група од 50 луѓе, да одиме во Јордан. Таа ни беше најблиска локација каде што може да излеземе, само да преминеме граница и да бидеме на безбедно.
Тие ни кажаа дека претходното утро британски туристи биле нападнати пред преминот на Јордан и не советуваа да не одиме да преминуваме преку Јордан, вели таа.
Во меѓувреме, додава, откако се регистрирав со македонската амбасада во Тел Авив, значи ги контактиравме, кажавме дека сме македонски државјани, во кој хотел бевме сместени, и ги замоливме доколку има опција да се евакуираат луѓе, дека ние сме во тој и тој хотел.
-Тие ни кажаа дека соработуваат со нашите македонски органи понатаму како треба да се одвиваат работите, ќе не контактираат ако има некои информации. Тоа беше после вториот ден откако се започна.
Кога веќе не се издржуваше, значи тоа беше таква агонија, нонстоп притисок нонстоп бегање доле, криење во лобито, постојано слушавме пукање седејќи во соба. Бевме луѓе од повеќе националности – од Хрватска, од Србија, од Канада, од Белгија, Исланд, од секаде не имаше, додава таа.
Бидејќи повеќе не можеле да ја издржат неизвесноста во која се наоѓале, и на сопствена одговорност решиле заедно со уште пет жени да го напуштат хотелот и со такси се упатиле кон аеродромот во Тел Авив.
-Тогаш ние шест повикавме такси и се упативме до аеродромот во Тел Авив. Кога отидовме таму што да видиме, маса од народ, преполно туристи и не се знаеше што се случува.
Во меѓувреме, пред да го напуштиме хотелот, ја контактирав македонската амбасада во Тел Авив и ги информирав да знаат дека сум на аеродром. Беа многу љубезни, јас се воодушевив од нивната соработка. Кога ќе им напишев порака на Ватсап до амбасадата во Тел Авив, добивав одговор што се случува, како дали има некоја опција за наше евакуирање, луѓето секогаш одговараа, вели таа.
Пред да го напуштам хотелот, од Ерусалим, продолжува, јас се јавив во амбасадата, во Тел Авив, разговарав со нив дека ако се појави опција за евакуација, затоа што немаше шанса да се купат авионски карти.
-Јас купив две авионски карти, за две различни дестинации да можеме само да излеземе од Ерусалим, летовите се откажуваа моментално… Имавме купено карти да одиме до Јордан , да летаме од Јордан, меѓутоа и тоа таму пропадна. Ги информирав во македонската амбасада и кажав јас и мојот син ќе бидеме на аеродромот во Тел Авив и ако нешто се јави да не контактираат, вели таа.
Таа изразува огромна благодарност за македонската Амбасада во Тел Авив кои им се јавиле додека чекале во редот за било каква опција за лет.
-Кога влеговме на аеродром, имаше една опција, четири саати стоевме во тој ред за да ако има некоја шанса да те стават во било кој авион да си купиш карта. Јас и мојот син и уште тие неколку госпоѓи што беа со мене, што патувавме заедно, стоевме тука и чекавме пак да купиме карта.
И додека бев во тој ред, добив телефонски повик од македонската амбасада во Тел Авив и ме информираа дека има лет за Атина, и дали ќе сакам да патувам, да го прифатам тој лет. Откако тие ни се јавија добивме олеснување, вели Рушкова видно потресена.
Сето тоа се заврши за еден час, продолжува таа, кога пак биле контактирани од нашата амбасада во Тел Авив, кои ја информирале дека има уште две наши сограѓанки кои ќе бидат на летот до Атина.
-Во Атина не пречекаа од амбасадата и не однесоа на автобуска станица. Не качија во автобус до Солун. Од тука, кога стигнавме во Солун не пречека конзулот од нашата земја, тој не зема со неговиот автомобил и не донесе до граница. Ја поминавме границата и од граница не пречека лице од МНР, тој не презема и не донесоа во Македонија.
Нас не оставија во Велес, останатите за Скопје. Морам потенцирам и јавно да се заблагодарам прво на македонската Амбасада во Тел Авив, за нивната макотрпна работа, помош и информација што ја пружија за нас. Голема благодарност и до нашата амбасада во Грција. Ние бевме давеници кои чекавме сламка за спас, раскажува Рушкова во солзи.
ПОВРЗАНИ ВЕСТИ
МИА/Фото/видео: МИА/Израелско МО